Η κουμαριά είναι το μοναδικό δέντρο της ελληνικής φύσης που φέρει ταυτόχρονα τα λευκά της άνθη και τους κόκκινους ώριμους καρπούς. 
Ο καρπός της, το κούμαρο, έχει γλυκόπικρη γεύση και είναι αγαπημένος από πουλιά, ζώα και ανθρώπους, που από παλιά έφτιαχναν με αυτό δυνατό τσίπουρο και λικέρ. Η λατινική της ονομασία, Arbutus unedo, προέρχεται από τη φράση του Πλινίου του Πρεσβύτερου «unum edo», δηλαδή «τρώω ένα μόνο», γιατί αν φας πολλά, τα κούμαρα ζυμώνονται ακόμα και μέσα στο στομάχι, προκαλώντας ένα ελαφρύ μεθύσι και μια ζεστή ευφορία. Επίσης δεν τα τρώμε αν δεν είναι κόκκινα, και δεν τα τρώμε αν είναι παραγινομένα. Θέλουν μια προσοχή.
Ίσως γι’ αυτό η κουμαριά θεωρούνταν αφιερωμένη στον Διόνυσο, τον θεό της φύσης, της χαράς και της μέθης. Ένα δέντρο που ανθίζει όταν όλα γύρω του σβήνουν και χαρίζει καρπούς ικανούς να φέρουν γέλιο και νιότη.
Ένα θαύμα που συμβαίνει επειδή οι καρποί της χρειάζονται σχεδόν ένα χρόνο για να ωριμάσουν, καλύπτοντας έτσι δύο εποχές σε μία εικόνα. Ανθίζει το φθινόπωρο, όταν τα περισσότερα φυτά έχουν σιγήσει, και κρατά πάνω της τους καρπούς της προηγούμενης χρονιάς, συμβολίζοντας τη συνέχεια της ζωής και την αναγέννηση.
Ίσως γι’ αυτό η κουμαριά θεωρούνταν αφιερωμένη στον Διόνυσο, τον θεό της φύσης, της χαράς και της μέθης. Ένα δέντρο που ανθίζει όταν όλα γύρω του σβήνουν και χαρίζει καρπούς ικανούς να φέρουν γέλιο και νιότη.
