Μια πεντάτοξη γέφυρα, που σύμφωνα με τους ερευνητές κατασκευάστηκε το 1836. Γεφυρώνει τη ρεματιά του Χαλανδρίου. Και ναι! Χρησιμοποιείται ακόμα! Από αυτοκίνητα (ανεξαρτήτου βάρους - δεν είδα πουθενά κάποιο απαγορευτικό για βαριά οχήματα) και πεζούς.
Είναι πεντάτοξη, αλλά με δυσκολία διακρίνει κανείς και τα 5 τόξα, είτε λόγω βλάστησης, είτε ίσως λόγω της μετατόπισης με τα χρόνια, της κοίτης του ρέματος.
Κατασκευασμένη εξ' ολοκλήρου με Πεντελικό μάρμαρο!
Κατέβηκα από κάτω, όμως λόγω νερού δεν μπόρεσα να πάω έως τα τόξα.
Να σας πω τη μαύρη μου αλήθεια από κάτω περίμενα πως ως γνήσιοι Έλληνες θα την είχαμε πενταβρώμικη, μια ρεματιά γεμάτη σκουπίδια... Όμως ΟΧΙ! Ήταν καθαρά, δεδομένης της κίνησης που έχει από πάνω.
Διάβασα (στις πηγές) πως έχει αφαιρεθεί και από τις δύο πλευρές της γέφυρας το μαρμάρινο στηθαίο. Δυστυχώς δεν έχει αντικατασταθεί από κάτι άλλο. Αυτό κατά την ταπεινή μου γνώμη δημιουργεί πρόβλημα επικινδυνότητας στους διερχόμενους πεζούς. Τη διέσχισα. Και μαζί μου πέρναγαν και αυτοκίνητα. Έπρεπε να πάω στην άκρη... Ένα παραπάτημα θα με έριχνε από ύψος 10,40 m. Μήκος γέφυρας 39,5 m. Πλάτος 3,3 m.
Βρίσκεται στην οδό των αρχαίων λατομείων, σε απόσταση περίπου 4 χιλιομέτρων από το Χαλάνδρι και 3 χιλιομέτρων από τη Πεντέλη. Πρόκειται για την αρχαιότερη σωζόμενη γέφυρα της ευρύτερης περιοχής της Αθήνας η οποία κατασκευάστηκε το 1836 με χρηματοδότηση της Sophie de Marbois-Lebrun, και με σχέδια του μηχανικού Αλέξανδρου Γεωργαντά. Η κατασκευή της έγινε πιθανόν στα πλαίσια του γενικότερου εκσυγχρονισμού και επέκτασης του δικτύου δρόμων της Αθήνας την εποχή εκείνη, και εξυπηρέτησε τη μεταφορά μαρμάρων από το Πεντελικό στην Αθήνα για την ανέγερση των ανακτόρων.
Βρίσκεται στα Μελίσσια στην οδό με το όνομα της κατασκευάστριας της γέφυρας. Οδός Δουκίσσης Πλακεντίας.
Για περισσότερα: