Στη χώρα μας συναντάμε 34 διαφορετικά είδη τζιτζικιών.
Από αυτά, μπορούμε να ακούσουμε μόνο τα 15. Τα υπόλοιπα 19 εκπέμπουν ήχους πολύ υψηλότερων συχνοτήτων από αυτές που μπορεί να πιάσει το αυτί μας.
Το «τζιτζίρισμα» προέρχεται μόνο από τα αρσενικά. Είναι ένα ερωτικό κάλεσμα προς τα θηλυκά, τα οποία προτιμούν τα αρσενικά με την πιο δυνατή «φωνή».
Πόσο δυνατή; Το «τζιτζίρισμα» μπορεί να φτάσει τα 108 ντεσιμπέλ, ένταση αντίστοιχη της κόρνας ενός αυτοκινήτου ή του ήχου μιας συναυλίας!
Τα παραπάνω λέει η WWF Greece
Πόσο δυνατή; Το «τζιτζίρισμα» μπορεί να φτάσει τα 108 ντεσιμπέλ, ένταση αντίστοιχη της κόρνας ενός αυτοκινήτου ή του ήχου μιας συναυλίας!
Τα παραπάνω λέει η WWF Greece
Το τζιτζίκι ή τζίτζικας ή τέττιξ στα αρχαία ελληνικά είναι ένα έντομο που ζει συνήθως στα δένδρα και παράγει ένα χαρακτηριστικό ήχο που προδίδει την παρουσία του. Ο τζίτζικας είναι έντομο της οικογένειας των τετιγιδών.
Το τζιτζίκι, περνάει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του κάτω από το έδαφος. Η παραμονή του μέσα στο χώμα μπορεί να φτάσει ακόμη και τα 17 χρόνια (ανάλογα με το είδος). Από τη στιγμή που βγαίνει στην επιφάνεια, και σκαρφαλώνει στα δέντρα, και βγάζει φτερά κι αρχίζει να τραγουδά, έχει ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση. Εξι εβδομάδες αργότερα, πεθαίνει.
Παρά το ότι είναι μεγάλο για έντομο, παρά το ότι φωνάζει, ο εντοπισμός του είναι δύσκολος επειδή διαθέτει ένα απίστευτο σύστημα καμουφλάζ που το κάνει να μην ξεχωρίζει από τον κορμό του δέντρου.
Διαθέτει πέντε μάτια, δύο μεγάλα, κανονικά και τρία μικρότερα, βοηθητικά. Τα φτερά του είναι φτιαγμένα από λεπτή διαφανή μεμβράνη και τα πόδια του λεπτά και μακριά. Το χρώμα του σε γενικές γραμμές είναι μαύρο. Όμως διακρίνουμε σ' αυτόν και διάφορες αποχρώσεις κίτρινου και καφέ.
Τρέφεται με τη λύμφη των βλαστών (λεπτόρευστο υγρό που μεταφέρει πληθώρα θρεπτικών συστατικών), τους οποίους τρυπά με μια ειδική προβοσκίδα, που μοιάζει με έμβολο. Το θηλυκό γεννά τα αυγά του τον Ιούλιο ή τον Αύγουστο, μέσα σε τρύπες που κάνει πάνω στους μαλακούς βλαστούς. Από τα αυγά βγαίνουν οι προνύμφες, περίπου κατά το τέλος του καλοκαιριού, οι οποίες κατεβαίνουν από τα δέντρα, κάνουν τρύπες μέσα στη γη, κοντά στις ρίζες κι εκεί μπορούν να ζήσουν μέχρι και 17 μέχρι που να μετατραπούν σε κανονικές νύμφες.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει το τζιτζίκι, για την ειδική ηχητική συσκευή που υπάρχει ανάμεσα στο θώρακα και την κοιλιά του, μέσω της οποίας δημιουργείται αυτός ο γνωστός ήχος, που ακούγεται τις ζεστές καλοκαιρινές μέρες. Η συσκευή αποτελείται από δύο κοιλότητες που χωρίζονται από μια λεπτή μεμβράνη τεντωμένη. Κάθε φορά που δονείται η μεμβράνη αυτή, παράγεται ο ήχος.
Με το τζιτζίκι είναι συνδεδεμένος και ο μύθος του Τιθωνού. Ο Τιθωνός ήταν θνητός που μαζί με τον Γανυμήδη απήχθησαν από την Ηώ (θεότητα προσωποποίηση της αυγής - Η Αουρόρα για τους Λατίνους) που τους ήθελε για εραστές. Ο Δίας όμως της πήρε τον Γανυμήδη για πάρτη του και ξέμεινε με τον Τιθωνό. Η Ηώ δεν έκανε καλό παζάρι με το Δία και ξέχασε να του ζητήσει να μείνει ο Τιθωνός πάντα νέος. Του ζήτησε να είναι μόνο αθάνατος. Όταν λοιπόν γέρασε και όντας αθάνατος, η Ηώ, που ως θεά ήταν και αθάνατη και πάντα νέα, δεν μπορούσε πια να τον βλέπει. Τότε οι θεοί τον λυπήθηκαν και τον μεταμόρφωσαν σε ένα ζαρωμένο έντομο που μιλά ακατάπαυστα, το τζιτζίκι.