Βρωμούσα ή βρομούσα;

Να ξέρετε πως όλα ξεκίνησαν επειδή είδα τυχαία ένα φυλλαράκι από κάτω...
Έτσι ήρθε το video και μετά ακολούθησε όλο το παρακάτω...

Έχει πράσινη απόχρωση συνήθως. Το κεφάλι της έχει σχήμα τριγώνου. Εναποθέτει τα αυγά της στην κάτω επιφάνεια τον φύλλων. Διαθέτει δύο ζεύγη φτερών, που το ένα είναι διαφανές. Έχει 2-3 γενεές το χρόνο και σε 6-10 εβδομάδες ολοκληρώνει τον βιολογικό της κύκλο. Ξεκινάει από κάμπια, που έχει κίτρινο χρώμα και έχει 5 στάδια για να γίνει τέλειο έντομο πράσινου χρώματος.
 
Προσβάλει μεγάλη ποικιλία φυτών αλλά έχει ιδιαίτερη προτίμηση στην ντομάτα, το καλαμπόκι και τα φασόλια. Μπορεί να προσβάλει και φρούτα από καρποφόρα δέντρα. Σημεία προσβολής είναι τα νεαρά φύλλα και οι καρποί όπου θα παρατηρήσετε αποχρωματισμούς, μεταχρωματισμούς, παραμορφώσεις, σχίσματα, νεκρώσεις, διογκώσεις, κατσαρώματα.
Απομυζεί του χυμούς των φυτών, έτσι τα φυτά μας έχουν άσχημη εμφάνιση και σταματούν να αναπτύσσονται. Σε περίπτωση που το ποσοστό του πληθυσμού είναι μεγάλο, μπορεί να χάσετε μεγάλο μέρος της παραγωγής.

Ο λόγος για τη βρωμούσα / βρομούσα... (για το Ω ή Ο θα σας πω παρακάτω).

Στο video εδώ https://fb.watch/6SMDxVpGf6/, σύμφωνα με τους ειδικούς της ομάδας Insects of Greece & Cyprus, είναι ωά βρωμούσας / βρομούσας από όπου έχουν μόλις εκκολαφθεί τα μικρά. Σε αυτή την ηλικία, μόλις γίνει η εκκόλαψη, τρέφονται από τα κελύφη.
Η ονομασία της προέρχεται από τη δυσάρεστη οσμή που αναδύει όταν αισθανθεί κίνδυνο (προσωπικά δεν την έχω μυρίσει ποτέ...).
 
Πως όμως γράφεται; Ποια είναι η σωστή γραφή;
 
Η αλήθεια είναι πως και τα δύο θεωρούνται σωστά.
Όταν πριν πολλά χρόνια ήμουν μαθητής την είχα μάθει με "Ω" (βρώμα). Σήμερα η ορθή γραφή είναι με "Ο".
 
Υπάρχουν δύο λέξεις με την ίδια ρίζα:

Το βρώμα (ουδέτερο) που σημαίνει φαγητό και προέρχεται από το "βιβρώσκω". Θυμάστε την εκκλησιαστική ευχή «ευλόγησον την βρώσιν και την πόσιν»; Υπάρχει επίσης εκκλησιαστική ρήση "ότι γυμνά οστέα ο άνθρωπος, σκωλήκων βρώμα και δυσωδία», που σήμαινε βέβαια «τροφή των σκουληκιών και δυσωδία», η οποία παρερμηνεύτηκε, ενώ αυτονομήθηκε η φράση «βρώμα και δυσωδία» και έγινε παροιμιώδης ξεφεύγοντας από την πραγματική της έννοια.

Η άλλη λέξη είναι ο βρόμος, που σημαίνει δυνατός θόρυβος. Βρόμιος ήταν στα αρχαία ο ηχηρός, ο θορυβώδης. Πώς όμως ο θόρυβος κατέληξε να σημαίνει δυσάρεστη μυρωδιά; Σύμφωνα με τον Γεώργιο Χατζιδάκι, οι δυο έννοιες συναντήθηκαν σε κάτι που και θόρυβο κάνει και άσχημα μυρίζει: Την πορδή. Ο θόρυβός της είναι κάτι χαρακτηριστικό, και αυτή η σύνδεση θορύβου και δυσάρεστης οσμής εμφανίζεται και στο κλάνω, το οποίο αποτελεί μετεξέλιξη του αρχαίου κλω «σπάζω με θόρυβο».