İç Kale, Ιτς Καλέ το λέμε στη γλώσσα μας και θα πει "Εσωτερικό κάστρο".
Fetih Camii, Φετιχιέ Τζαμί το λέμε στη γλώσσα μας και θα πει "Τζαμί της κατάκτησης".
Τούρκικες λέξεις και οι δύο. Η μακρόχρονη παρουσία των Τούρκων στη χώρα μας, μάς κάνει να τις συναντούμε σε πολλές περιοχές. Ιτσ καλέ για παράδειγμα εκτός από τα Ιωάννινα συναντάμε και στην Ακροναυπλία. Φετιχιέ τζαμί λέγεται και το τζαμί εντός της Ρωμαϊκής Αγοράς στην Αθήνα (εκεί του αποδίδεται η έννοια "τζαμί του πορθητή"), το οποίο έγινε ιδιαιτέρως γνωστό όταν στην τελευταία του επίσκεψη στην Αθήνα αναφέρθηκε σε αυτό ο Τούρκος Πρόεδρος συνδέοντας την επαναλειτουργία του με την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης.
Εδώ αναφέρομαι στα Ιωάννινα.
Πήρε τη σημερινή του μορφή κατά την περίοδο του Αλή Πασά. Πρόκειται για εσωτερικό ισχυρό φρούριο που περιέβαλλε την κατοικία του πασά καθώς και αρκετά άλλα κτίρια, πολλά από τα οποία έχουν διασωθεί
Το Φετιχιέ Τζαμί είναι τζαμί που είναι κτισμένο εντός του Ιτς Καλέ. Εικάζεται πως χτίστηκε στη θέση της βυζαντινής Μητρόπολης της πόλης, του ναού του Ταξιάρχη Μιχαήλ που ήταν εκεί μέχρι το 1215. Το 1430 στα ερείπιά του χτίστηκε αρχικά ένα ξύλινο τζαμί που ονομάστηκε Φετιχιέ Τζαμί. Το 1611 έγινε πέτρινο και το 1795 ο Αλή Πασάς του δίνει τη μορφή που βλέπουμε σήμερα.
Δίπλα ακριβώς βρίσκεται ο οικογενειακός τάφος του Αλή Πασά. Εκεί είναι θαμμένο το ακέφαλο σώμα του Αλή Πασά και η γυναίκα του Εμινέ που πέθανε το 1809. Το κεφάλι του είναι θαμμένο στην Κωνσταντινούπολη μαζί με τα τέσσερα παιδιά του που εκτελέστηκαν μετά από διαταγή του Σουλτάνου. Το σιδερένιο κιγκλίδωμα το έκλεψαν κατά τη διάρκεια της κατοχής.
Σήμερα το Ιτς Καλέ λειτουργεί ως αρχαιολογικός χώρος με μεγάλη επισκεψιμότητα και πλήθος δραστηριοτήτων να λαμβάνουν χώρα σε πολλά από τα αναστηλωμένα κτίριά του. Επίσης αποτελεί εξαιρετικό σημείο βόλτας για καφέ και όχι μόνο, των Ιωαννιτών.
Διαθέτει εξαιρετική θέα στη Λίμνη.
Εκτός από ημέρα, προσπάθησα να το φωτογραφίσω το Φετιχιέ Τζαμί και νύχτα. Μια μικρή αλυσίδα κατά μήκος του δρόμου που οδηγεί στο Φετιχιέ Τζαμί μου έδειχνε πως για ανεξήγητους λόγους δεν επιτρεπόταν η είσοδος πέραν του σημείου της αλυσίδας. Μη φανταστείτε τίποτα περίεργο. Μια αλυσίδα στους 20 πόντους από το έδαφος. Ως γνωστός ηλίθιος αποφάσισα να μην την περάσω μόνος μου και να ρωτήσω. Αφού έψαξα ρωτώντας δεξιά κι αριστερά (κυρίως στην καφετέρια) για τον φύλακα, μου είπαν ότι τον ενημέρωσαν και έρχεται. Όταν μετά από κάνα μισάωρο φάνηκε μου είπε ότι μπορώ να πάω, χωρίς όμως το τρίποδο, γιατί δεν επιτρέπονται οι επαγγελματικές φωτογραφίες. Όχι δεν εκνευρίστηκα. Έχω ακούσει και χειρότερα. Που να του εξηγείς... Γύρισα και έφυγα χωρίς να πω καν καληνύχτα, ο αγενής.
