Μερικές μέρες στο Παρίσι

Ήταν η πρώτη μου φορά στο Παρίσι και επειδή ομολογώ πως είμαι αντιδραστικός και περίεργος, με τα τόσα που είχα διαβάσει είχα αρνητική διάθεση. Κυρίως για τον πύργο του Αϊφελ που λόγω αντιδραστικότητας και ιδιορρυθμίας που σας είπα, είχα αρχίσει να πιστεύω πως θα είναι κάτι σαν τους τεράστιους πυλώνες της ΔΕΗ που κοσμούν την Ελληνική ύπαιθρο, αλλά και τις πόλεις μας.

Τελικά ομολογώ πως είχα άδικα. Κατ' αρχάς για τον πύργο του Αϊφελ που με μαγνήτισε. Ίσως επειδή τον πρωτοείδα νύχτα και μάλιστα από το Τροκαντερό που είχε ήρεμα νερά και μου έκανε μια απίστευτη αντανάκλαση (γ@*&^$ δεν είχα τρίποδο μαζί μου). Λόγω υψοφοβίας - ακροφοβίας δεν ανέβηκα, συνεπώς δεν έχω άποψη για το πάνω.

Για το μουσείο του Λούβρου τι να πει κανείς. Προσωπικά πέρασα εκεί μέσα 5 ώρες και έφυγα με ένα τεράστιο κενό. Δεν είχα δει τα πάντα. Ως Ελληνας θεωρώ πως δεσπόζουν τα Ελληνικά αγάλματα που άλλωστε με την Τζοκόντα συγκεντρώνουν τον περισσότερο κόσμο. Στη Τζοκόντα δεν είχα την υπομονή να περιμένω για να φτάσω μπροστά της.

Θα μπορούσα να γράφω ώρες, αλλά όπως έχω ξαναπεί δεν είμαι ταξιδιωτικός οδηγός. Σας έχω παρακάτω φωτογραφίες απ' όλα.

Μονμάρτη, Αψίδα του Θριάμβου, Παναγία των Παρισίων είναι από τα μέρη που πρέπει να πάτε.

Ντίσνεϋλαντ αν έχετε παιδιά θα το καταχαρούν, για σας δεν ξέρω. Σε 'μένα φάνηκε σαν μια τεράστια εισπρακτική μηχανή, καλοφτιαγμένη όμως.

Οι Βερσαλίες επίσης αξίζουν την επίσκεψή σας.

Το φαγητό δεν το ευχαριστήθηκα, όπως επίσης δεν μου άρεσε καθόλου και το service.

Η πόλη δεν είναι και πολύ καθαρή.

Το μετρό θα σας πάει παντού, αλλά από εμφάνιση και καθαριότητα το δικό μας είναι καλύτερο.